پدر!

با مِهر جاری شده ات در اعصار

اجدادم، من و نسلم را

هر صبح

به کنار حوض های لبریز از فیض الهی می بری 

و روزِمان از پرتو نور عشق و ایمان، روشن

و‌ با گرمیِ توکل آغاز می گردد.

…………………….

پ.ن ۱) حضرت علی(ع) این دعا را در روز پنج شنبه ۱۱ ذی الحجه سال ۲۵ قمری به دست مبارک خود نوشتند.[۱] 

پ.ن ۲) از امیرالمومنین نقل است: کسی که مداومت بر خواندن دعای صباح کند (( در روایت دیگر تاکید خواندن آن بعد از نماز نافله صبح گفته شده است)) اگر عالم پر از بلا شود به او هیچ آسیبی نمی رسد و همیشه در نظر مردم و انسانها عزیز و محترم می باشد و هیچگاه دشمن نمی تواند به او ضرری برساند و هرکسی که با او دشمنی کند به خودش بر می گردد و به لطف الهی از مرگ ناگهانی و سختی ها در امان می باشدو به برکت این دعای صباح رزق و روزی او هر روز وسیع تر و گسترده تر میشود،ان شاالله

 ………………………….

۱. مجلسی، ج۹۱، ص ۲۴۷